Lost

- Alice gdzie jesteś?

- Jared – mówiła – Jared pomóż mi. Nie chce, żeby oni mi coś zrobili.

- Kto? Powiedz mi gdzie jesteś? – niemal krzyczał do słuchawki.

- Nie wiem Jared… Jakiś pokój, nie wiem co się dzieje. Pomóż mi.

- Jak Ty się tam znalazłaś?

- Zadzwoniłam do Pete’a, żeby mi dał jakiś towar – płakała – spotkaliśmy się w parku i on mnie tu zaprowadził.. I… Boję się, że coś mi zrobi…

- Alice, posłuchaj mnie. Schowaj telefon i nie bój się, dobrze? Zaraz tam będę. Musisz być dzielna.

Chłopak rozłączył się i szybkim krokiem skierował się w stronę domu, który bardzo dobrze znał. Blondynka szła za nim próbując go dogonić. A on po raz kolejny się nienawidził. Nienawidził siebie za to, że ich ze sobą zapoznał. Przecież znał go całe życie, wie jak potrafi potraktować dziewczyny.

- Poczekaj no, nie mam takich ruchów jak Ty – krzyczała za nim Kornelia. Chłopak w jednej sekundzie przypomniał sobie, że ona także szuka dziewczyny i gwałtownie się zatrzymał. Poczekał aż blondynka dorówna mu kroku i ruszyli dalej. – Wiesz, gdzie jest?

- I to za dobrze – mówił przez zęby. – Kiedyś tam często przebywałem.

- Więc gdzie idziemy?

- Do Pete’a.

- Tego dilera, którego zaprosiłeś na jej urodziny? Ona tam jest?

- Niestety. Dlatego trzeba się pospieszyć. Kornelia, ja znam takich ludzi jak on. Są nieprzewidywalni. A skoro Alice chciała od niego narkotyki…

- Narkotyki?!

- Nie wiem co dokładnie. Ale skoro chciała to on jest zdolny do wszystkiego. Kurwa jak ja siebie nienawidzę.

- Będzie dobrze – poklepała go po plecach. On spojrzał na nią w niepokojem w oczach.

Zbliżali się do obskurnego budynku, w którym znajdowała się brunetka obmyślając plan.

- Ty go omamisz, wiesz – mówił – pomachasz rzęsami, włosami, czymkolwiek. Ja w tym czasie jej poszukam. Ważne jest to, żebyś odwróciła jego uwagę w stu procentach.

- Dam radę – uśmiechnęła się – nie takie rzeczy się robiło – zaśmiała się i nagle z kamienicy wybiegła jakaś dziewczyna.

- Alice – szepnął ciemnowłosy i wystąpił na przód. Zapłakana brunetka wpadła w jego ramiona z taką siłą, że oboje znaleźli się na chodniku. – Jezu, nic Ci nie jest?

- Jared przepraszam – mówiła płacząc w jego ramiona. Niebieskooki siedział na zimnym betonie tuląc do siebie dziewczynę, której za nic w świecie nie chciał stracić. Pozwolił, by płakała w jego ramie, myśląc w międzyczasie jak dopaść tego drania.

- Dasz sobie radę? – spytała blondynka kładąc dłoń na jego ramieniu. Chłopak odpowiedział skinieniem głowy i patrzył jak dziewczyna znika za rogiem ulicy.

- Chodź – powiedział wstając – zabiorę Cię do domu. Porozmawiamy.

***

- Zrobię Ci herbaty.

Dziewczyna  ukradkiem spoglądała na znikającą postać bruneta. Nie bardzo pamiętała co działo się kilka godzin temu i dlaczego teraz siedzi w jakimś nieznanym pokoju, ale w sumie spodobało jej się to, że chłopak się o nią martwił. Dziewczyno, co z Tobą, ogarnij się, kurwa. Po chwili niebieskooki wrócił z kubkiem gorącego naparu i usiadł obok niej.

- Dlaczego do niego zadzwoniłaś? Alice, wiesz przecież, że narkotyki są złe – mówił do niej. – Mogło Ci się coś stać – czekał na jej odpowiedź, ale jej wzrok był skupiony na podłodze. – Martwiłem się o Ciebie.

- Przepraszam – szepnęła odwróciwszy głowę w jego stronę. – Naprawdę przepraszam. Nie miałam pojęcia, że to się tak potoczy.

- Nie, to ja przepraszam. Nie wiedziałem co przeszłaś, nie powinienem Cię wtedy pocałować.

- To nie Twoja wina – powiedziała łapiąc go za rękę. – Kiedyś może znowu się pocałujemy, ale tym razem może będę trzeźwa.

- To znaczy, że nie chcesz zrywać znajomości?

- Oczywiście, że nie – oparła się o niego. – Jesteś jedynym chłopakiem od czasu… - przerwała. – Naprawdę dobrze mi się z Tobą spędza czas.

- Mi też – uśmiechnął się. – Masz herbatę, powinna pomóc. I masz mi już więcej nie brać żadnego świństwa. Sam kiedyś w to wpadłem.  Nie chcę żeby i Ciebie to spotkało – objął ją po czym podszedł do komody. – Jaki lubisz kolor?

- Czerwony – odpowiedziała i wzięła łyka napoju – a co?

- Łap – rzucił w jej stronę męską koszulką w tym kolorze. Dziewczyna spojrzała na niego pytającym wzrokiem. – Nie pozwolę Ci się włóczyć po mieście. Będziesz spała u mnie.

- A Twoi rodzicie?

- Nie ma ich – powiedział szukając dolnej części jej dzisiejszej pidżamy. – Wyjechali do dziadków czy gdzieś. Nie wiem.

- Czyli mamy cały dom dla siebie, tak? – spytała zmysłowym głosem obejmując go od tyłu.

- Teoretycznie tak – odpowiedział odwracając się w jej stronę i odwzajemniając uścisk.

- To co będziemy robić? – patrzyła w jego niebiańskie oczy, które zrobiły się nieco ciemniejsze.

- A co chcesz? – spytał przybliżając twarz. Dziewczyna uśmiechnęła się zadziornie i zagryzła wargę.

- Noc filmowa! – niemalże krzyknęła wyswobadzając się z uścisku. Wzięła ciuchy i udała się do łazienki śmiejąc się. Chłopak westchnął i uśmiechnął się. Kochał i jednocześnie nienawidził, kiedy tak robiła. Chciał ją pocałować jeszcze raz, tym razem pod jej pozwoleniem. Wyjął z szafki jeszcze jedne spodenki, które jednym ruchem znalazły się na nim zamiast spodni. Ściągnął koszulkę i udał się na dół, do kuchni, by przygotować popcorn. Po kilkunastu minutach w progu pomieszczenia stanęła dziewczyna. Spojrzeli na siebie i obojgu zrobiło się tak samo gorąco. On widział jej zgrabne nogi, podobało mu się jak jego luźna koszulka wisi na jej sylwetce, jej spięte w kok włosy i brak makijażu. Naturalna powodowała, że zakochiwał się w niej jeszcze bardziej. Ona spoglądała na jego tors. Jeszcze miesiąc temu myślała, że pod koszulkami, które zwykł nosić jest tylko marny szkielet, ale teraz patrzyła na idealnie wyrzeźbione ciało. W tym świetle jego oczy wydawały się jeszcze bardziej niebieskie a włosy delikatniejsze niż płatek róży. Uśmiechnął się do niej na co lekko się zarumieniła. Spuściła wzrok na swoje stopy.

- Chodź – powiedział podchodząc do niej – wybierzesz jakiś film a ja skoczę do piwnicy po coś do picia. – posadził ją na kanapie i dał do ręki pilota. Udał się schodami w dół dziękując, że jest tu tak chłodno. Jej ciało, mimo, że było w większości zakryte, powodowało, że się gotował. Stanął przed lodówką wypełnioną po brzegi różnymi napojami i już chciał chwycić dwie puszki piwa, ale stwierdził, że po tym, co się ostatnio działo wolał mieć ją trzeźwą. Ona upewniła się, że chłopak na jakiś czas zniknął z pokoju i udała się do łazienki. Wyjęła mały woreczek i rozsypała trochę na blacie. Tym razem mniej, żeby mną tak nie jebnęło. Ułożyła z tego dwie małe kreski, które po sekundzie były już w niej. Wiedziała, że robi źle, ale miała wytrzymać z nim całą noc, potrzebuje jakiegoś dopalacza. Ogarnęła się trochę i ruszyła na dół chowając po drodze plastikowe opakowanie do spodni. Usiadła na kanapie i przeglądała filmy w wypożyczalni, ale na żaden nie mogła się zdecydować. Poczekała więc aż brunet wróci i pomoże jej w wyborze.

- I co masz? – spytał uśmiechając się i siadając obok niej.

- Nic. Nie wiem co chcę obejrzeć. Ty coś wybierz – odpowiedziała wtulając się w niego.

- No dobra – zaśmiał się. – Na co masz ochotę?

- Może jakiś horror.

- Nie boisz się? – spytał patrząc na nią troskliwie.

- Boję – odpowiedziała – i o to chodzi – szepnęła.

Chłopak zaśmiał się i włączył pierwszy lepszy film. Brunetka wtuliła się w niego a on objął ją ramieniem. Nie zauważył, kiedy dziewczyna zasnęła, więc po cichu wyłączył telewizor i wziął  ją na ręce w celu zaniesienia do jego łóżka. Nigdy nie niósł tak lekkiej dziewczyny. Wydawała się piórkiem w jego objęciach. Spojrzał na nią, tak ślicznie wyglądała, kiedy spała. Udał się z nią na górę pilnując, by w nic nie uderzyć i ułożył ją na łóżku. Przykrył kołdrą i ukucnął obok niej. Przez chwilę gładził jej włosy napawając się widokiem dziewczyny śpiącej w jego ubraniach pod jego pościelą. Pocałował jej czoło i wrócił na dół, gdzie rozłożył kanapę i zasnął.